The silver saxophones say I should refuse you

and the record played 4 times

您需要的所有是爱

Home Sweet Home

Let's go back

Pink

 

“When I was a child
I caught a fleeting glimpse
Out of the corner of my eye.
I turned to look but it was gone
I cannot put my finger on it now
The child is grown,
The dream is gone.
I have become comfortably numb.

"I need someone to protect me from all the measures they take in order to protect me. " Banksy

 

τον πιασαμε τον κλεφτ'

Φολεγανδρος

Τι κυνηγας

Πνύκα

Αθωότητα, οργή, όνειρα, επιπολαιότητα,

      όλα αυτά που φτιάχνουν το σώμα και τη συνείδηση..

erase the document.19



oλα αύτα που δεν κάναμε

Μπορείς να δεις καθαρά τώρα απ' αυτό το λόφο
ένα τετράγωνο αυτού του κόσμου

ένα αεροπλάνο στο χλωμό ουρανό.

Θέλω να φυλάξω αυτές τις εικόνες,

αυτές τις λέξεις μέσα σου...



Remember remember

Ἄφησέ με να ρθῶ μαζί σου

Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου.

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Σονάτα του Σεληνοφωτος

σαν ένα κομμάτι απ'τον παράδεισο και ένα κομμάτι απο την άβυσσο

θα μετρήσω τα αστέρια και θα κοιμηθώ

θα ελευθερώσω τα ονειρά σου στον ουρανό

your voice,your eyes

to the most beautiful woman ever

and the most interesting film

 Pierrot le fou

Rua da bella vista

Μια νύχτα καλοκαιρινή, υγρή στη Λισσαβόνα,
ονειροπόλος ποιητής χαϊδεύει τη σιωπή·
-ο φόρος της διάνοιας πληρώνεται μ' αγρύπνια-
αγρίμι είναι που κρύβεται σε σώμα λογιστή.

Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο κοιτά τους άδειους δρόμους.
Τη μέρα ειν' ένα τίποτα. Το βράδυ ειν' «εγώ»,
που κάθεται καρτερικά στην έρημη αποβάθρα,
να πάρει την κλινάμαξα που πάει στην άβυσσο.

Ανακαλεί τη θλίψη του, την αστραπή της γνώσης,
για κάθε του παρόρμηση που άφησε κρυφή
κι απ' το βιβλίο του Ιώβ χειροκροτά τη φράση:
«Κουράστηκε η ψυχή μου απ' τη ζωή».

Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,
ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές
και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,
αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.

Aιώνιος Έφηβος

Τί κι αν μετρώ μοναχά λιγοστά χρόνια
επιβίωσης, γνωριμίας μες στο κόσμο;
Νιώθω πως θέλω να καταφέρω
ό,τι οι άλλοι αδυνατούν να επιτεύξουν ˙
-γιατί αν μπορούσαν θα το έκαμαν- .
Στα φανερά, κανείς δε με βαστάει
και τίποτα δε με εμποδίζει,
όμως ήδη γνωρίζεις πως
θα μπορούσα να απαριθμήσω ατέλειωτες προτεραιότητες.
Είναι όλα εκείνα τα εφόδια
που θαρρώ πως θα μου επιφέρουν κάτι ‘’καλό’’.
Πόσο θα ‘θελα να διαψεύσω τους γύρω μου! ,
να ξεγελάσω την ανήσυχη πλευρά μου
και να υπερασπίζομαι για πάντα πως είμαι διαφορετικός…
Να περιστρέφομαι σε μια πλάνη
πως αυτός ο κόσμος δε με χωράει,
δεν είναι έτοιμος για τα οράματα, τις πεποιθήσεις μου.
Πόσο θα ‘θελα να ήμουν ένας αιώνιος έφηβος,
μια εξαίρεση.. ώστε να άλλαζε επιτέλους
ο κόσμος ετούτος! 

Ν.Μ

για σένα ανθίζουνε κόκκινα ρόδα

Γνωρίζω πως παντότε θα ευγνωμονώ εναν άνθρωπο στη ζωή μου και αυτός θα είναι ο Κωνσταντίνος Βήτα.Κ.Β για μένα σημαίνει αγάπη,ζωή,ευτυχία,μελαγχολία,ομορφιά..Πως γίνεται να αγαπάς εναν άνθρωπο χωρίς να έχεις καταφέρει να τον γνωρίσεις απο κοντά?Μέσα απο τα τραγούδια του ταξιδεύεις,αγαπάς,συμμορφώνεσαι,μαθαίνεις,συγκινείσαι..Αισθάνομαι πως παίρνω δύναμη μέσα απο κάθε στίχο του...Είναι τόσο πολλά τα συναισθήματα..Σε ευχαριστω που υπάρχεις γλυκιέ Κου Βου,ο κοσμος παντα θα είναι ενα άστρο μακρινό...

Όλη η ζωή, οι μέρες που περνάς τα σύννεφα κοιτάς, κι ο χρόνος φεύγει..

Σ' αγαπώ, το μέρος μου είν' εδώ
με πήρες απ' το χέρι και σ' ευχαριστώ
Ήμουνα σ' ένα δρόμο σκοτεινό
πίστευα πως κανείς δεν πέρναγε από δω
Με κοιτάς, το μέρος μου είν' εδώ
είναι ένας τοίχος σ' ένα δρόμο αδειανό
Και νιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στην πιο ωραία αχτίδα του φωτός.
...σε ευχαριστώ Κ.Β

Επέστρεφε

Επεστρεφε συχνα και παιρνε με,
αγαπημενη αισθησις επεστρεφε και παιρνε με-
οταν ξυπνα του σωματος η μνημη,
κ'επιθυμια παληα ξαναπερνα στο αιμα,
οταν τα χειλη και το δερμα ενθυμουνται,
κ'αισθανονται τα χερια σαν ν'αγγιζουν παλι.

Επεστρεφε συχνα και παιρνε με την νυχτα,
οταν τα χειλη και το δερμα ενθυμουνται...

αγαπημένο ποιήμα του Καβάφη

Kαλοκαίρι,με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι

με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι..!!!θυμήσου το λιμάνι του Πειραιά,το καράβι όταν σαλπάρει,τα ξεκαρδιστικά γέλια στο κατάστρωμα,τον ήλιο που λαμπιρίζει στη θάλασσα,τα επιφωνήματα με το που φτάνεις στο νησί...Και μετά θυμήσου το αντηλιακό καρύδα που είναι το αγαπημένο σου,την άμμο που παντα καίει τα πόδια σου,τις εκατομμύρια θαμμένες γόπες που όταν ήσουν μικρός προσπαθούσες να τις δαγκώσεις και σε κυνήγαγε η μάνα σου,τον ήχο των κυμάτων,τις τούμπες underwater,τους φτασμένους ρακετόφιλους,τον ύπνο πάνω στην πετσέτα,τις μπουρμπουλήθρες που σε νευρίαζαν,την αρμύρα πάνω στο σώμα σου, το γαλάκτωμα σώματος μετά το μπάνιο,το μαυρισμένο σου δέρμα,την χωριάτικη,τα παγωμένα γεμιστά της γιαγιάς,τα τζιτζίκια το μεσημέρι,την βανίλια(υποβρυχίο) που δε κατέφερες να φας φέτος,την ετοιμασία για την βραδυνή έξοδο στη Χώρα,το αεράκι,τη μυρωδιά απο το αντικουνουπικό φιδάκι,τα έντονα βλέμματα,το "γκρικ"καμάκι που θα υφίσταται φορ εβερ,τις αγκαλιές κατω απ'την πανσέληνο,τα ανοιχτά παραθυρόφυλλα το βράδυ και τη μόνιμη λάμψη του φεγγαριού στη θάλασσα...

Συνείδηση φίλε,κάθε γενιάς μανιφέστο

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλικι από ένα σημείο τής Γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
πιο όμορφος από ποτέ σα στρογγυλό χρυσάφι
θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος
ο νόμος μιας εταιρίας, ο νόμος μιας πολιτείας
Η χώρα μου είναι αποικία μιας πιο μεγάλης αποικίας

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι
να μιλάω στα κτίρια, στα σύννεφα, ή να προσεύχομαι
Να 'χα μια θάλασσα έξω απ' το σπίτι μου
κι όποτε βρέχει να πετάω απ' το μπαλκόνι μου
κρατώντας το χέρι σου για πάντα
στις φραουλένιες πεδιάδες, στις γραμμικές κοιλάδες
Κι όπως συγκρούεται ένα αεροπλάνο στο μυαλό μου
να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου
Πες μου, πες μου, τι σκέφτεσαι για μένα
όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα
κι από ένα σημείο της Γης αυτός ο ήλιος ανατέλει
Κάποιος τότε σ' ένα στόχο σημαδεύει

Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες σου κι όλα τα πλαστικά όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Ίσως βρούμε ένα σπίτι για να μείνουμε
ένα τόπο να ζήσουμε και να πεθάνουμε
μιλώντας σε κάποιον που έχει πεθάνει
σε χιονισμένα τοπία, σε δέντρα από μελάνι
ή σε ανθρώπους που ψάχνουν μια κατεύθυνση
προς το θεό, μια άλλη χώρα, μια άγνωστη διεύθυνση
στην οθόνη ενός κομπιούτερ, στα όνειρα του σκύλου
στο ουράνιο τόξο, στην καρδιά ενός φίλου

Φύλαξε τις εικόνες κι όλα όσα πιστεύεις
στο βιβλίο των ματιών σου είναι όλα αυτά που θέλεις
Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
χρώματα αγάπης και χρώματα βίας
Θάψε τις κούκλες κι όλα τα πλαστικά σου όπλα
μαχαίρια, πιστόλια, κάθε είδους κόλπα
Τα όνειρα της ζωής, μια θαμπή ανάμνηση
στριφογυρίζουν σα μόρια μιας μεγάλης περιπλάνησης
σα δαχτυλίδια του Κρόνου στέκονται πάνω απ' το κεφάλι
τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι

 Στερεο Νοβα-Ενα Κλεμμενο Ποδηλατο
διαχρονικές αξιές,συγχώρεση,αγαπη.