Δύσκολα έως και σχεδόν ποτέ δεν είχε υπάρξει μια στιγμή που να μη σκέφτεται τίποτα.Οι διακοπές την έκαναν να ξεχάσει τα πάντα που την απασχολούσαν και έπειτα η επιστροφή στην Αθήνα της θύμιζε την παλιά καλή καθημερινή ρουτίνα της.Οξύμωρο σχήμα όπως την χαρακτήριζαν και σαν κορίτσι.Οι πρώτες μέρες πίσω της έδειξαν πως είναι να περνάς όμορφα και να ξέρεις πως αυτό που ζεις έχει ημερομηνία λήξης//
Ήθελε τόσο πολύ να αλλάξουν τα πράγματα μέσα και γύρω της και ένιωθε πως έμενε πίσω.Έβλεπε ή τουλάχιστον νόμιζε ότι έβλεπε πως ήταν από τα λίγα άτομα που δεν έχουν προοδεύσει.Το γεγονός ότι είχε περάσει στη σχολή που νόμιζε ότι ήθελε πλέον είχε αρχίσει να μοιάζει αδιάφορο.Ζητούσε να περιτριγυρίζεται μονάχα από ανθρώπους που είχαν να της προσφέρουν αυτό το «συνηθισμένο» διαφορετικό που θα την κάνει να γνωρίσει,να μάθει και να ερωτευτεί.Παρ’όλη τη μικρή της ηλικία είχε πήξει από αυτούς τους «αναλώσιμους».Έλεγε στον εαυτό της πως έπρεπε να διώξει κάποια άτομα από την καθημερινότητά της και πίστευε πως η ζωή της θα ήταν τόσο διαφορετική αν είχε αφοσιωθεί λιγότερο σε αυτούς.Θαύμαζε αυτούς που προσπαθούσαν και είχαν καταφέρει να επιτύχουν τόσα περισσότερα απ’ότι εκείνη//
Με το να βρει μια δουλειά,να ασχοληθεί με καινούρια πράγματα έτσι μόνο πίστευε πως η ζωή της θα προχωρούσε μπροστά.Ένα από τα προβλήματά της ήταν ότι δεν είχε βρει ακόμα τι είναι αυτό που «αγαπάει» και την κάνει να ξυπνάει με λαχτάρα θέλοντας να ασχοληθεί μαζί του.Σε αυτό το σημείο ζήλευε όσους βρίσκονταν σε παρόμοιες ηλικίες και το είχαν καταφέρει.Άρχισε να της δημιουργείται κόμπλεξ κατωτερότητας το οποίο ήταν από τα πολλά πράγματα που δεν εξωτερίκευε ποτέ.Εσωστρεφής,γιατί δεν ήθελε να βαραίνει τους άλλους με δικά της προβλήματα.Πίστευε πως η λέξη προβλήματα δεν ταίριαζε στο δικό της λεξιλόγιο.Τα προβλήματα τα είχαν αυτοί που είχαν χάσει ανθρώπους που αγαπούσαν,αυτοί που είχαν χάσει τη δουλειά τους,αυτοί που δεν είχαν πώς να ζήσουν.Αυτή απλά καταπίεζε τον εαυτό της πως δεν πρέπει να γκρινιάζει αφού δεν της έχει συμβεί κάτι τέτοιο//
Μιζέρια και έλλειψη πίστης στον εαυτό της
Πόσες ακόμα φορές είχε καταπιέσει τον εαυτό της να μην κλάψει για όσους την είχαν πληγώσει.Ο εγωισμός της έβγαινε νικητής αλλά το «βάρος» που ένιωθε άρχισε να μεγαλώνει.Ήξερε καλά πως στη ζωή μας πρέπει να περνάμε από όλες τις φάσεις απλά δεν επέτρεπε στον εαυτό της να τσακιστεί για κάποιους που δεν της είχαν δωθεί με τον ίδιο τρόπο.Τον τελευταίο χρόνο είχε αρχίσει να επιζητά τη μοναξιά.Ατελείωτες βόλτες μόνη της και ήταν τότε που δεν της έλειπε κανένας και τα ξεκινούσαν οι σκέψεις.Έβλεπε πως οι άνθρωποι για να σε σαγηνεύσουν και να σε κάνουν δικό τους φορούσαν το καλύτερο προσωπείο τους,έπαιρναν αυτό που ήθελαν και εξαφανίζονταν//
Μετά ερχόταν η εξιδανίκευση για κάποιους που είχε αγαπήσει.Έβλεπε το ταίριασμα και το δέσιμο που είχε δημιουργηθεί μαζί τους ή τουλάχιστον φανταζόταν πως είχε και οποιοδήποτε άλλη καινούρια γνωριμία φάνταζε αταίριαστη δίπλα της και ζητούσε αυτό που δε μπορούσε να έχει//
Το θέμα με τις ερωτικές σχέσεις ζωής έλεγε πως ήταν που θα καταλήξει ο άλλος.Μπορεί να ζήσει τη ζωή του τη με περαστικές σχέσεις μηνών,μακροχρόνιες σχέσεις ,σχέσεις εξ αποστάσεως,καταπιεσμένες συζυγικές σχέσεις και κάθε άλλο είδος καθημερινής σχέσης.Μαζεύοντας εμπειρίες και μαθαίνοντας από τη μαγεία ή την εξυπνάδα ή την ηλιθιότητα του κάθε ανθρώπου στο τέλος να καταλήξεις σε αυτό που αγαπάς και θα αγαπάς πιο πολύ απ’όλα τα άλλα και σε αυτό που σε γεμίζει όσο τίποτε άλλο//
Φυσικά τα τελευταία που γράφτηκαν είναι οι επιθυμίες του κοριτσιού με τα τρία ονόματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου